یک گردش کوتاه!

نمیدونم چه طور شد که از « حالا نهار رو خونه بخوریم بعد بریم...» و « یه جا بریم که غروب دیگه خونه باشیم...» و این جور حرفا یکهو سر از قزوین درآوردیم!
همین طور که می رفتیم دختر کوچولوی نازی رو همراه خانواده ش دیدم و به یاد نیایش خوشگل خاله سهبا افتادم ..... عجیب اینکه همون لحظه چشمم افتاد به نوشته روی یه ساختمون : نمازخانه نیایش! ..... لبخند زدم و با خودم فکر کردم الان سهبای عزیز حتما راهی زادگاهش شده ...
همین طور یکهویی مقصدمون شده بود قلعه الموت و عصر، با دیدن هر تابلویی که فاصله رو نشون می داد شک میکردیم به اینکه باز ادامه بدیم یا از همونجا برگردیم، چون از اولش مثلا قرار بود این یه گردش کوتاه باشه!
ولی به راه ادامه دادیم و دیگه پشیمونی فایده ای نداشت، چون به هر حال موقع برگشت به شب میخوردیم .همون طور که تند تند از پله ها بالا می رفتیم می گفتم: بالا که برسیم دیگه حتما هوا تاریک شده و روح حسن صـ بـ ـا ح شخصا میاد استقبالمون!!!
وقت برگشتن بابا خوابش میومد.... هر خمیازه ای که می کشید، می گفتم: وااااااای!.....امشب حتما ارواح حـ شـ یـ شـ یـ ون میان به خوابمون و میگن کی حشیش ما رو ورداشته؟!....اوه...دست به کشتنشون هم که بد نبود......حالا هر کی جرات داره خوابش ببره!!!
این شد که خیلی خیلی خیلی دیرتر از اونی که فکرش رو میکردیم به خونه رسیدیم.
.... تا باشه از این گردش های کوتـــــــــــاه !