روز هجران و شب فرقت یار!

یکی از معضلاتم در این دو سه ماه اخیر، پایان نامه ست. عالم و آدم نیمی از راه رو رفتن و اونوقت من هنوز بلاتکلیفم! 

چند روز قبل،همین طور که ذهنم مشغول این مسئله بود، تو قفسه کتاب هام چشمم افتاد به دیوان حافظ. تصمیم گرفتم با حافظ هم مشورت کنم، شاید که خدا خواست و زودتر به نتیجه رسیدم! 

اولین غزلی که اومد از چشم و گوش و حلق و بینی تا گوارش و کبد ... خلاصه یه بیمارستان جنرال رو تو خودش داشت!!! 

دوباره و چند باره امتحان کردم اما مضمون شعرهای بعدی خبر خوش و شادی و «روز هجران و شب فرقت یار آخر شد» بود! 

با خودم گفتم: حافظ هم با ما شوخی داره! ... مثل فالگیرهای دوره گرد که یه چیزایی سر هم میکنن و آخرش میگن یکی هست که بهت حسادت میکنه و ... یه سفر در پیش داری و ... اینا!، مدام میگه یه خبر خوش می شنوی! 

اصلاً حافظم حافظای قدیم! 

... 

فردای اون روز، وقتی نمره م رو دیدم که روی برد آموزش بیمارستان بهم چشمک می زنه تازه فهمیدم که حافظ یه چیزی می دونسته و من متوجه نبودم. 

تازه به تفسیر جدیدی از شعرهای اون روز رسیدم! 

شاید وقتی که نصف آناتومی رو توی شعرش آورده بود می خواست بگه که بهتره سریع تر با یه گروهی پایان نامه م رو بردارم و این قدر گروه های مختلف رو سبک و سنگین نکنم! 

منظورش از خبر خوش و اتفاق خوب هم همین نمره بوده ... می خواسته بگه: درسته دم امتحان داشتی ستاره ها رو می شمردی، اما نمره ت از اونی که فلور نرمال کتابخونه بود هم بهتر شده ها! مژدگانی ما یادت نره! 

...... 

عصر همون روز، میکروارگانیسم های سوغاتی از بخش اطفال بهم حمله کردن و در همین ابتدا "آمد به سرم از آن چه می ترسیدم"!  

هنوز هم در بستر بیماری به سر می برم. 

و به این صورت، شادی اون نمره درخشان به طرز اندوه باری از بینی اینجانب دراومد!