یک سال دیگه هم گذشت...
باز هم یک سال توی این صفحه غر زدم...
پوف!
با احترام
گیس گلابتون٬ در کنار کادوی امروزش
درحالی که تاکید داره امروز٬ روزش نیست!
۹ ماه از زندگی نرمال دست می کشه ...
ریسک چندین و چند نوع بیماری رو به جون می خره ...
و حتی مرگ رو ...
از تمام وجودش مایه می ذاره ...
انصاف نیست نتیجه این همه انتظار بشه یه بچه که احتمالا داونه ... یا اون بچه ای که تمام سرش پر از آبه و توی CT ش هیچ نشونی از مغز نیست .... یا ........
حاصل این همه امیدواری نباید این باشه!
پ.ن.: همین الان از خوابی پریدم که تماما مربوط می شد به مریضی که امروز توی بخش بود.
با اینکه دلم نیومد ببینمش اما انگار خیلی ذهنم رو به خودش مشغول کرده بود که خوابش رو دیدم.
بیچاره اون مادرا...
خدایا، راضی نشو این مزد امیدشون به تو باشه!
کمکشون کن.