پارو زن

از روی پل می گذرم و به رودخونه ای که توی این شهر جریان داره نگاه می کنم. 

... به این فکر می کنم که اگه اینجا٬ جای دیگه ای بود عوض این رگه های زباله کنار آب چه چیزهایی ممکن بود ببینم: 

چند قایق که کنار پل توقف کردن ..... یکی دوتا قایق که طول رودخونه رو با پارو زدن طی می کنن ... 

آه! 

به مسیر رودخونه فکر می کنم ..... به این که از نزدیکی چندتا از بیمارستان های این شهر عبور می کنه ... 

به اینکه اگه اینجا جای دیگری بود هر روز صبح می رفتم کنار آب و سوار قایقی می شدم و قبل از اینکه به ایستگاه نزدیک بیمارستان برسیم با آرامش نفس می کشیدم ... 

دیگه از استرس و ترافیک خبری نبود. 

مطمئنم اینجوری روزهام قشنگ تر میشدن...