بیمارانی که تو فاز مانیا(شیدایی) هستن برای خودشون دنیایی دارن بس جذاب!
اکثرشون هم یا امام زمان هستن یا بالاخره یه جورایی به خدا نزدیکن...
...
رزیدنتمون آدم خوش شانسیه. مریض ها زود باهاش راه میان ... همراه ها حرفش رو قبول می کنن .... و از همه مهم تر با وجود دودر بودن و پیچوندن های چپ و راستش٬ اساتید خیال می کنن آدم مسئولیت پذیریه!
...
رزیدنت جان با یکی از همین مریض ها مصاحبه می کرد... من و دوستم هم شنونده بودیم...
بیمار از نزدیکیش به خدا می گفت .... از اینکه چه قدر از بدی ها دور شده .... باید بقیه رو هم هدایت کنه .... و این که می تونه از ظاهر افراد تشخیص بده که چه قدر با ایمان هستن.
می گفت: آقای دکتر ٬ مثلا خود شما .... الآن من می بینم که آدم خیلی با ایمانی هستین...
اونقدر این جمله رو تکرار کرد و در مورد ما چیزی نگفت (جز وقتایی که می گفت این خانما هم مثل خواهرای من .....) که من و دوستم منتظر بودیم هر آن به راه راست هدایتمون کنه!
آخه تبعیض تا چه حد؟!!!
ناراحت نباش روز تو هم میاد.
ناراحت نیستم...ولی مثل رزیدنتمون خوش شانس نمیشم خب!
تو از این کارت راضی ای؟؟ هر روز یه سری آدم خب میبینی که هرکدوم به یه نحوی یه مشکلی دارن!!
تو روحیت تاثیر نمیزاره؟؟؟؟
من شخصا اصلا قادر به تحمل شرایط تو نیستم!! حتی برا یه روز
به نظرم شکنجه روانی هست
نه والا!....ولی وقتی آدم تو موقعیتش قرار بگیره میبینه تحملش از اونی که فکر میکرد راحت تره....خب چیزهای خوشحال کننده هم داره...همش که مشکلات حل نشدنی نیست
منم خیلی زیاد ناراحت میشم...خیلی بیشتر از دوستام... ولی قبلا فکر نمیکردم همینقدرم بتونم تحمل کنم
ممنون که سر زدی عزیز!
خواهش میکنم
آجی٬ به نظر من هر کی تبعیض قائل میشه از نظر روانی مشکل داره .
تازه به نظر من علاوه بر درمان گوشمالی هم لازم داره!!!!